Ko Pha Ngan

Despois de 26 h chegamos ao paraíso....
Tras varias carreiras (unha con chanclas por Bangkok, outra nun tuc-tuc (moto cun carricoche detrás onde vai o cliente) que ia a 1000 km/h, chegamos a estación de comboios de Bangkok.
Previsiblemente o noso tren, en compartimento de terceira, saía ás 19.30, pero como aqui todo vai coa calma de Buda, saímos ás 21.00. Despois dunha viaxe de 12 h, nas que millóns de cucharachas tentaban subir polas nosas pernas camiño de dios sabe onde... chegamos a Surat Thani.
Aí tiñamos que ter collido un bus cara Don Sak, peirao desde onde parte os barcos/ferry para a illa de Ko Pha Ngan, pero polo retraso do comboio tivemos que agardar catro horas máis para coller o seguinte bus.

Aqui todo ten sabor a peixe, ata as patatillas!

O bus a Don Sak levounos outra hora e de aí barco á illa, outra hora e media máis ou menos.
Ao chegarmos...outra hora máis en furgoneta até o noso destino final...Hat Thong Nai Pan Yai.
Un infierno de viaxe!! pero pagou a pena: esto é impresionante.
A primeira noite durmimos nos bungalows do Dolphin que así o describe a Lonely Planet: “este escondido refugio permite a los viajeros yuppies vivir sin comodidades pero sin estilo, y a los progres no sentirse culpables...” e como sempre a Lonely acerta... rollo hippie rexentado por unha parella australiana...moi ben montado. 
O único inconvinte é que mañá celébrase a festa da lua cheia onde milleiros de persoas beben á luz da lúa na praia...e reservan hoteis con antelación, non coma nós, que o vindeiro día 14 non teremos onde durmir xa que todos os sitios están FULL...Menos mal que, salvo a noite do 14, grazas a unha marabillosa, guapísima e hippisima señora local, que nos ofreceu un cuarto no seu hotel: o Game bar, temos onde ficar. O prezo é o mesmo que o Dolphine (600 bath-15 euros). O hotel está xenial, é novo e o cuarto é moi grande.

Despois de estar un tempo na praia, fomos visitar unha fervenza perto do lugar. Típica idea de bombeiro de ir polo monte e río en chanclas. Pilar esbarou e fixo unha pequena ferida...mais xa está curada...pilaradas de la vida...
A comida está sendo todo un orgasmo gastronómico, todo pica pero é soportable... Manuel convidoume hoxe a cear nun sitio super romántico, e a comida riquíiiiiiiiisima!! Mañá quero repetir porque de momento foi sin dúbida o mellor sitio (para quen veñá: está xusto na esquina do cabo da praia de Hat Thon Nai Pan Yai).
Mañá máis. Bicos